Een inkijkje in opvoeding à la française
Je zit op een terras in Frankrijk en ziet het voor je ogen gebeuren: een Frans gezin schuift aan. Twee kinderen, rond de zes en acht jaar, gaan zitten, zeggen “bonjour” tegen de ober, wachten rustig tot het eten komt en nemen kleine hapjes van hun salade. Geen gekrijs, geen tablets, geen rietjesvliegtuigen. Wat is hier aan de hand?
Veel bezoekers van Frankrijk vallen het op: Franse kinderen lijken opvallend rustig en beleefd. Het verschil met wat we thuis gewend zijn, roept vaak nieuwsgierigheid op. Is het opvoeding? Cultuur? Of gewoon toeval?
1. Vroeg leren wachten
In Franse gezinnen begint het oefenen met wachten al vroeg. Tijdens maaltijden, op school, in winkels. Geduld en zelfbeheersing worden niet gezien als ‘lastig’, maar als iets om trots op te zijn. Ouders leggen rustig uit dat niet alles direct hoeft – en kinderen passen zich aan.
2. De maaltijd als leerplek
Eten is in Frankrijk een sociaal en cultureel ritueel. Kinderen eten mee aan tafel, op vaste tijden, zonder tussendoortjes of aparte kindermenu’s. Ze leren luisteren, proeven, wachten op elkaar. Een kind dat stil zit tijdens het diner is hier de norm, geen uitzondering.
3. Grenzen zijn helder
Franse ouders zijn warm, maar ook duidelijk. Regels zijn er niet om over te onderhandelen – ze zijn er om structuur te geven. Het resultaat? Kinderen weten waar ze aan toe zijn, wat zorgt voor rust (en minder strijd).
4. Minder gericht op kind als middelpunt
Waar in Nederland het kind vaak centraal staat, ligt in Frankrijk de nadruk op mee doen in het geheel. Kinderen zijn welkom, maar niet het zwaartepunt. Ze leren omgaan met frustratie, en krijgen niet altijd hun zin – iets wat op lange termijn juist veiligheid biedt.
“Les enfants qu’on élève bien dérangent peu.”
Kinderen die goed worden opgevoed, storen weinig. – Frans gezegde
Bezoek onze toeristische dienst voor meer over gezinsleven in Frankrijk, kindvriendelijke activiteiten in de regio of culturele tips voor onderweg.